15.30 We zijn onderweg naar huis vanuit het ziekenhuis, we hadden een afspraak om de inleiding te plannen vanaf 41 weken. In de auto krijg ik een erg harde buik en grappen we tegen elkaar zou het dan toch vandaag nog natuurlijk starten? We reden door naar mijn ouders om grote zus op te halen. Daar beginnen de voorweeën toch al snel elke 5 minuten te komen. 

 

17.45  In de douche zakken de voorweeën niet weg. We eten nog snel een hapje mee bij mijn ouders en gaan dan naar huis om de verloskundige te bellen en het bevallingsbed klaar te zetten voor een thuis bevalling. Jay ook alvast ingelicht dat het begonnen lijkt te zijn en we contact houden over het verloop.

 

19.00 De verloskundige geeft aan dat ik bijna 2cm ontsluiting heb en de weeën zijn nog niet heel krachtig. Even afwachten dus of het doorzet.

 

21.00 Bij het naar de wc gaan verlies ik wat vruchtwater, het lijkt niet helder te zijn dus we bellen de verloskundige voor controle. Het is inderdaad niet helemaal helder denkt ze dus we worden doorgestuurd naar het ziekenhuis. Meteen Jay ingelicht dat we naar het ziekenhuis rijden en daar even moeten afwachten wat het plan van aanpak gaat zijn.

 

21.45 In het ziekenhuis controleren ze de ontsluiting en maken ze een ctg om te kijken of alles in orde is met de kleine. Alles is in orde, dus wachten af of de bevalling zelf doorzet of dat inleiding verder nodig is. De weeën worden wel heviger maar komen nog niet korter op elkaar.

 

01.45 Ik wilde lekker in de douche gaan om weeën op te vangen. Daar braken mijn vliezen helemaal. Gelukkig is het vruchtwater toch helemaal schoon. De ontsluiting is nu 3cm. Gelukkig hebben we de beslissing gemaakt om even af te wachten en te kijken wat de weeën doen. De bevalling komt dus toch natuurlijk op gang, de vliezen zijn vanzelf helemaal doorgescheurd en vruchtwater is helder. We maken toch de keuze om in het ziekenhuis te blijven aangezien we hier nu toch zijn. Toch een natuurlijke bevalling, alleen niet thuis zoals ik graag had gewild. Jay slaapt inmiddels (hopen we), we hebben afgesproken dat we haar bellen zodra we rond de 5cm zitten. Hopelijk is dat snel nu de vliezen gebroken zijn.

 

02.30 Ze sluiten alvast een infuus aan en een draadloze ctg op mijn buik en bij de kleine plaatsen ze een draadje op het hoofdje om ze te monitoren. Zo kan ik alle kanten op en kunnen ze haar toch in de gaten houden.

 

04.15 Aan de wee opwekkers om te zorgen dat de ontsluiting wat sneller op gang komt. We zitten nu namelijk nog maar op 4 cm en ik ben al 12 uur bezig, dat schiet niet op. We bellen Jay om te vragen of ze foto’s wil komen maken, wie weet hoe snel het gaat als de wee opwekkers hun werk doen. Het lukt nog goed om de weeën op te vangen.

 

06.00 Mijn energie is ver te zoeken, ik kan niet meer, ik ben emotioneel, ik breek. Ik kan de weeën niet meer goed opvangen en ik ben goed misselijk. Bij het checken van de ontsluiting blijk ik nog maar 5/nog net geen 6 cm te hebben, dat schiet dus echt niet op. We vragen om een ruggenprik.

 

07.00 Eindelijk gaat de ruggenprik er in. Hopelijk nu even rust en ontspanning zodat de ontsluiting verder doorzet. Helaas is het maar van korte duur en moet de ruggenprik alweer na een half uurtje uitgezet worden omdat mijn lichaam er niet goed op reageert. Mijn bloeddruk wordt heel erg laag, de hartslag van de kleine zakt weg en ze zien weinig activiteit op de ctg. Al snel krijg ik 2,5 liter vocht (in een kwartier) en een boel medicijnen via het infuus om mijn bloeddruk omhoog te krijgen zodat de kleine weer stabiel wordt. Daar reageert mij hart niet goed op want ineens heb ik een hartslag van 200. Dat is allemaal even behoorlijk spannend.

 

08.30 Alles is weer stabiel maar helaas ook de weeën weer volop terug. Ik mag nog niet omhoog omdat de ruggenprik nog niet volledig is uitgewerkt. Die rug weeën zijn toch echt niet fijn om op te vangen op je rug, pittig. De ontsluiting is 8 cm.

 

09.00 Ik mag gelukkig weer omhoog om op handen en knieën mijn weeën op te vangen. Al snel slaan de weeën om in persweeën. Deze moet ik nog wegpuffen omdat ze nog niet weten hoeveel ontsluiting ik heb en ze moeten nog checken hoe de kleine ligt. Bij de echo zien ze dat de kleine naar de zijkant kijkt ipv naar de achterkant. Ze zullen de kleine  dus moeten draaien als het hoofdje naar buiten komt. De ontsluiting is ook nog niet voldoende dus ik moet de persweeën nog steeds wegpuffen.

 

10.00 Ze gaan nog een keer controleren of er voldoende ontsluiting is om te gaan persen want ik krijg de pers weeën bijna niet meer weggepuft. Gelukkig volledige ontsluiting.

 

10.07 Ik mag eindelijk gaan persen. Dat gaat heel goed want bij de eerste perswee meepersen is het hoofdje er al uit. Dan blijkt dat de navelstreng om haar nekje zit gedraaid, deze moeten ze dus eerst even doorknippen voor ik verder kan persen. Gelukkig is dat snel gebeurd en de 2e perswee is ze er helemaal uit. 

 

10.11 Daar is ze dan eindelijk onze mooie Saar! Ze is een beetje blauw maar dat trekt gelukkig al snel bij en ze laat snel van zich horen. Ze heeft een mooi gaaf gezichtje en ziet er lekker gezond uit. Wat is dit toch weer een onbeschrijfelijk, intens gelukkig moment! Alle controles zijn goed en we mogen gelukkig alweer snel naar huis. Wat gaan we genieten als gezinnetje!

 

Na 2 weken komt Jay bij ons thuis om de foto’s te bekijken. Het is zo bijzonder mooi om de beelden van je eigen bevalling te zien. Wat ben ik toch blij dat we Jay gevraagd hebben de bevalling te fotograferen. Nu hebben we ook van de bevalling van onze 2e dochter mooie waardevolle beelden waar we de rest van ons leven naar terug kunnen kijken. Ook onze dochters hebben later een mooi beeld van hoe ze op deze wereld zijn gekomen.

Jay, je bent een fijn, open, warm, gezellig mens. Het was fijn om je bij de bevalling te hebben. Het contact vooraf en achteraf was super fijn. Je maakt prachtige beelden die wij de rest van ons leven zullen koesteren.