De eerste kennismaking is iets anders gegaan als een mailtje of belletje... Jay en ik zijn kort collega’s van elkaar geweest ik was toen zwanger van Staas en Jay vroeg me of ik het leuk zou vinden om een soort van levens verhaal vast te leggen van Mn dikke buik, newborn shoot, first steps etc etc. Ik dacht gelijk wauw dat zou echt super bijzonder zijn! En dus was mijn antwoord JA, weet je zeker dat je dat van mij wilt?! En zo gingen we op pad voor mijn eerste shoot ik was best een beetje gespannen want zou ik wel lekker plakken en vond ik het wat zo die camera op me gericht. 

 

Nou daar hoefde me ik dus niet druk om te maken want ik mocht gewoon lekker me ding doen en ondertussen maakte Jay de foto’s. Tussen door liet ze af en toe een plaatje zien en ik dacht alleen maar wauw ben ik dat. We maakte samen de leukste avontuurtjes mee we gingen naar bijzondere plekken maar ook gewoon de tuin we hebben zelfs samen in Galder gelegen. Alles voor de foto!

 

 Mijn buik werd ondertussen groter groter En zat stiekem toch te denken zo ik mijn bevalling niet willen laten fotograferen?!!?! Zo gezegt zo gedaan dus ik vroeg Jay of hoe ze het zou vinden om mijn bevalling te fotograferen.. haar gezicht zij genoeg!!! De vraag was natuurlijk wel of ze er daadwerkelijk bij kon zijn want ja als je iets (in de meeste gevallen) niet kan plannen is het wel wanneer je gaat bevallen. 

 

Nou.. ik had in de nacht van 9 op 10 augustus best wat onrustig geslapen last van Mn onderrug veel draaien etc etc die ochtend had ik een afspraak bij verloskundige en vertelde me verhaal! Ik had gewoon 2 of 3 cm ontsluiting vertelde de verloskundige me en adviseerde me om lekker middag dutje te gaan doen en als het zou doorzetten ik aan de bel moest trekken. Jay belde zelf Hoe het was gegaan bij verloskundige en vertelde dat het eventueel zou kunnen gaan gebeuren... Ondertussen thuis ons dochtertje lekker op bed gelegd en mezelf dus ook.. maar dat duurde niet lang Mn onderug begon toch steeds meer vervelend te doen en ben in bad gaan liggen. Ik wilde dat iets in Mn rug drukte dat voelde het fijnste en waar kan je niet zonder als je in bad gaat de BADEEND natuurlijk dus die propte ik onder Mn rug zodat het iets of wat verlichting gaf.. ondertussen Jay, verloskundige en mijn papa gebeld om ons kleine meisje op te halen. Het was echt begonnen!!!! 

 

Dat betekende dat we echt heel snel ons kleine mannetje vast konden houden eindelijk!! (Emotioneel als ik aan het mooie moment denk! pinkt traantje weg) we gingen richting ziekenhuis 16:00 eenmaal daar aangekomen moest ik in zon stomme rolstoel gaan zitten. Die rolstoel is Mn beste vriend geworden! Als ik de foto’s terug kijk en dat stomme ding zie maar echt ik kon me omdat ik enorme onderrug weeën had hellemaal verkrampen in dat ding en de bolling van die rolstoel duwde dus volledig in Mn rug op jet moment dat ik een wee kreeg. Top dus! Nou daar zat ik dan olympische spelen aan Tony moest de rolstoel tegen houden dus die had het bed voor zichzelf.

 

Ik weet nog goed het moment dat Jay schuin tegen over me zat en ik even niet meer wilde en het even niet meer wist naar de lege maxi cosi keek en Jay mij vertelde “ja lieverd daar ligt je kleine mannetje straks in” en de tranen rolde over Mn wangen (nu ook trouwens) vervolgens werden de weeën toch wel steeds heftiger en moest langzaam richting bed. Daar was het moment de verloskundige vroeg me of ik hem er zelf uit wilde halen. Natuuurlijk wilde ik dat en legde dat glibberige warme iniminie lijfje op Mn borst daar was die dan!!! Heel de wereld kon me echt wat dat gevoel die emotie die krijg ik elke keer weer als ik de foto’s kijk en dat vind ik zooo ontzettend bijzonder echt geen woorden voor eigenlijk!! Alleen maar tranen die over Mn wangen rollen elke keer weer. 

 

Jay echt pfff petje af gewoon hoe je het hebt gedaan, hoe je me hebt gesteund en er voor me was, maar ook zeker voor Tony!  Vond het enorm fijn met je en zou het zo weer doen!! (alleen dat derde kindje hoeft toch echt niet hoor)