Ik wilde sowieso een fotoshoot doen tijdens mijn zwangerschap; iets wat ik voordat ik zwanger was nooit van mezelf had verwacht. Ik had er in eerste instantie ook niets mee, maar stel je voor dat ik anders spijt zou krijgen.. Bij een kennis van me zag ik foto’s gemaakt door Jay voorbij komen. Daarom ben ik op haar website gaan kijken. Haar stijl past perfect bij wat ik mooi vind: niet de in mijn ogen typische zwangerschapsfoto’s, maar een eigen stijl waarbij ik mezelf kan zijn en een wat chique uitstraling. Tijdens de zwangerschapsshoot hebben we alle foto’s kunnen maken die ik voor ogen had en ik ben heel blij met het resultaat. De fotoshoot gaf ons ook meteen de gelegenheid om kennis te maken met elkaar, aangezien ik ook graag een fotograaf bij mijn bevalling wilde.

 

Voorafgaand aan mijn bevalling heb ik Jay regelmatig op de hoogte gehouden van hoe het ging. Het laatste contact was voorafgaand aan de controle met 38 weken en de verwachting dat onze zoon ingedaald zou zijn, en dat was ook zo. Zowel mijn man als ik hadden sterk het gevoel dat hij te vroeg geboren zou worden, en we dachten aan het weekend van 10 april. Jay zei dat de kans op een week later ook groot was omdat het volle maan was dat weekend, het weekend van Pasen. Maar mijn man en ik kregen gelijk! 

 

Vrijdagavond begon ik vruchtwater te verliezen waarna ik de verloskundige gebeld heb en ze bij ons thuis kwam voor een controle. Ik heb Jay direct geïnformeerd hierover en ze heeft vervolgens al haar spullen klaargezet. De verloskundige stuurde ons naar het ziekenhuis, omdat ze dacht dat onze zoon niet ingedaald was en dat gevaarlijk kon zijn omdat dan de navelstreng om zijn nekje kon komen. We waren hierdoor verrast aangezien 2 dagen daarvoor bij controle onze zoon juist wel helemaal ingedaald was. Bij de controle in het ziekenhuis bleek, na een bezoek aan het toilet, dat het toch goed was en zijn we naar huis gestuurd om af te wachten tot de weeën begonnen. Mijn man heeft Jay in het ziekenhuis op de hoogte gehouden en met haar afgesproken dat hij zou bellen zodra het echt zou beginnen, aangezien het ondertussen al middernacht was.

 

Rond 4:00 kreeg ik wat krampen, en rond half 5 heb ik de verloskundige gebeld omdat de weeën toen echt begonnen leken te zijn. Aangezien ik zelf nog kon bellen waren de weeën nog niet dusdanig heftig en moesten we nog wachten. Om iets voor 7 kon ik zelf niet meer bellen en heeft mijn man de verloskundige gebeld. Die was er rond 8 uur, en toen had ik al 4 cm ontsluiting. De koffer stond nog klaar van de avond ervoor en ik wilde eigenlijk in het kraamhotel bevallen, maar op dat moment heb ik besloten dat ik het helemaal niet meer zag zitten de auto in te stappen en naar het kraamhotel te gaan, dus ik wilde thuis blijven. Toen heeft mijn man Jay gebeld met de vraag naar ons toe te komen.

 

Alles ging vrij snel, en toen ik rond half 1 in bad lag voelde ik de persdrang komen. 1/1,5 uur later namen de persweeën af en moest ik alsnog naar het ziekenhuis omdat het te lang duurde. Jay is met de verloskundige meegereden naar het ziekenhuis. Eenmaal in het ziekenhuis heb ik oxytocine gekregen om ervoor te zorgen dat de weeën weer sterker werden. Omdat de artsen op de monitor zagen dat de hartslag van onze zoon onrustig werd moest hij snel worden en is de vacuümpomp erbij gehaald. Op 9 april om 15:34 is vervolgens onze zoon Lenno geboren, 10 dagen te vroeg, maar helemaal gezond!

 

Om me heen dachten vrienden en kennissen dat ik een grapje maakte als ik vertelde dat ik een fotograaf bij de bevalling wilde, en het eerste idee dat iemand heeft bij een fotograaf tijdens de bevalling is een camera tussen je benen, maar op de website van Jay had ik al gezien dat dat absoluut niet het geval is en ook bij mijn foto’s is dat niet zo. De bedoeling van de foto’s voor mij was om het verhaal van mijn bevalling te vertellen, en dat vooral aan mezelf, aangezien je zelf de bevalling vanuit een heel ander perspectief meemaakt dan degenen om je heen. Ik heb de hele bevalling, behalve tijdens het ritje naar het ziekenhuis, echt in mijn eigen bubbel gezeten waardoor ik me helemaal kon afsluiten van alles om me heen. Ik heb ook amper gemerkt dat Jay er was. Dankzij de foto’s van Jay is het perfect gelukt het verhaal voor mezelf compleet te krijgen. Ik ben daarom ontzettend blij met de prachtige foto’s.

 

 Femke